ΙΚΑ

Από πού ν’ αρχίσω; Δεν ξέρω.
Εγώ είμαι ανάποδη. Αν δεν γράψω κάτι στην ώρα του, πάει μετά! Πέταξε!
Επειδή όμως κάποιες φωτογραφίες έμειναν και θέλω να υπάρχουν στην γωνιά του κυκλάμινου, γι’ αυτό θα πω και δυο λόγια.
Θ’ αρχίσω όμως με το σήμερα (όπου σήμερα=προχθές), εν συντομία, γιατί θα σκάσω!
Είχα να πάω στο ΙΚΑ κάτι χρόνια, γιατί είμαι τύπος που παραμελώ πολύ την υγεία μου.
Τι ήθελα όμως και πήγα;
Μου έσπασε τα νεύρα ένας γιατρός, που και να μην είχα πρόβλημα, απέκτησα.
Θηρίο έγινε επειδή του έδειξα τις εξετάσεις που μου είχαν κάνει μια μέρα στο Νοσοκομείο, (όταν είχα πάει εκτάκτως) και το χαρτί με την συμβουλή ειδικού γιατρού του Νοσοκομείου, για περαιτέρω εξετάσεις.

Του είπα "το και το μου συνέβη" και πήγα στο Νοσοκομείο, αλλά τι το θες;
Δεν καταλάβαινε τι του έλεγα ή καλύτερα, δεν μ’ άκουγε!
Θεώρησε ο άνθρωπος ότι τον ήθελα μόνο να μου γράψει κάποιες εξετάσεις που με είχαν παραπέμψει απ’ το Νοσοκομείο κι ότι μετά θα πήγαινα σε δικό μου γιατρό. Μα εγώ δεν είχα τέτοιον προσωπικό γιατρό!
Τι να σας λέω; Μόνο που δεν μ’ έδειρε!

Ήταν της άποψης πως οι γιατροί του ΙΚΑ δεν είναι γραφιάδες, όπως έχει επικρατήσει η νοοτροπία των ασθενών κ.λ.π. κ.λ.π. (όπως μου έλεγε και ξαναέλεγε)
Τι κι αν του εξήγησα, ότι δεν είμαι απ’ αυτούς, τι κι αν του είπα ότι η ανάγκη με κάνει τώρα να αποκτήσω γι’ αυτό το είδος προσωπικό γιατρό, τι κι αν του είπα, ότι αφού δεν έχω την οικονομική άνεση να πηγαίνω σε εξωτερικούς γιατρούς θα πηγαίνω σ’ αυτόν στο ΙΚΑ και σε κάτι έκτακτο στο ιδιωτικό του γραφείο;
Τίποτα αυτός! Δεν με πίστευε!
Άστραψε και βρόντηξε ο άνθρωπος! Τζάμπα τα έλεγα. Μόνο που δεν με πέταξε έξω!
Μου ‘ρχόταν να βάλω τα κλάμματα.
Έφυγα από το γραφείο του πολύ ταραγμένη. Δεν ήξερα κανέναν άλλον, αυτός μου έτυχε στο ραντεβού που μου έκλεισαν, σ’ αυτόν πήγα, δεν είχα κανένα πρόβλημα να γίνει ο προσωπικός μου ο γιατρός.
Του το είπα πολλές φορές, δεν το καταλάβαινε με τίποτα.
Κι αυτό τον πείραξε.
«Κακώς» μου είπε!
Έπρεπε λέει να "ρωτήσω και να επιλέξω σε ποιον γιατρό θα απευθυνθώ!"
Κι όταν του είπα:"Εσάς διάλεξα, γιατί μου άρεσε το όνομά σας και με βόλευε και η ώρα"
κι ότι:
"για μένα σημαίνει ότι κάθε γιατρός είναι και καλός και σκοπός του είναι η υγεία του ασθενή",
κι ότι ήμουνα ειλικρινής μαζί του
κι ότι με παρεξήγησε, ότι δεν τον έβλεπα σα «γραφιά»,
κι ότι αντιθέτως περίμενα απ’ αυτόν να με καθοδηγήσει και να με ενημερώσει περισσότερο, γιατί απ’ το Νοσοκομείο μου είπαν ότι αυτό το θέμα είναι σοβαρό και να μην το αμελήσω, γιατί είμαι νέα γυναίκα ακόμα
(γιατί όχι; Μπήκα στα 49, αλλά η ζωή είναι γλυκιά, πανάθεμά την ),
μου είπε:
«Και βέβαια είναι σοβαρό! Άλλοι μπορούν να το έχουν χρόνια κι άλλοι μπορούν και να πεθάνουν, πριν προλάβουν να πάνε στον γιατρό!»
Τρελλλλλλλλάθηκα!
«Γιατρέ μου, σας παρακαλώ, χαλαρώστε! Μη φορτώνετε πάνω μου όλη την νοοτροπία του κόσμου. Πιστέψ’ τε με! Ότι σας είπα το εννοώ και θα δείτε ότι στο μέλλον μπορεί να γίνουμε και οι καλύτεροι φίλοι. Απλά, με πήρατε στραβά με το που σας έδωσα το χαρτί με τις εξετάσεις που με παρέπεμψαν απ’ το Νοσοκομείο!"
"Αποκλείεται να γίνουμε φίλοι! Εγώ είμαι ανένδοτος στις θέσεις μου!"
"Μα γιατί είστε τόσο απόλυτος; Δεν μ' ακούσατε καν! Με πήρατε απ' τα μούτρα μόλις σας έδειξα τα χαρτιά μου! Με παρεξηγήσατε! Ακούστε με λίγο! Αφήστε με να σας μιλήσω!"
Τίποτα αυτός! Κόλλησε η βελόνα στο "αποκλείεται σου είπα, αποκλείεται σου λέω", του Βοσκόπουλου!
"Ποιες θέσεις σας γιατρέ, και γιατί το αποκλείεται; Εγώ με όσους ανθρώπους γνωρίστηκα με μια παρεξήγηση της στιγμής, γίναμε οι καλύτεροι φίλοι!"
(Πχ. σαιλόρ, μιας και είναι ένας μάρτυρας απ’ τα μπλογκ)
"Αποκλείεται!" Φώναζε αυτός.
«Άρα εσείς δεν με θέλετε για ασθενή σας!» του είπα παραπονεμένα και έτοιμη να βάλω τα κλάματα.
«Τα ξέρω αυτά τα δικά σας!" μονολογούσε και συνέχισε:
"Εμείς σας πληρώνουμε εκεί στο ΙΚΑ και είστε υποχρεωμένοι και δεν έχουμε λεφτά και όλα αυτά που λέτε, όλοι εσείς οι φτωχοί ασθενείς, που δεν έχετε λεφτά και τα λοιπά και τα λοιπά!»

Μιλάμε, έμεινα παιδιά!
Είχε μαζεμένα τόσα πολλά ο άνθρωπος μέσα του, που βρήκε άνθρωπο να ξεθυμάνει!
Κάπου εκεί τον λυπήθηκα, αλλά και νευρίασα.
Όταν μου έδωσε τα χαρτιά και τον παρακάλεσα να μου εξηγήσει τι πρέπει να κάνω μ’ αυτά (και που να τα βάλω!) εκείνος με το ζόρι και νευρικά μου απάντησε:
"Θα τα πας στο γραφείο Τάδε για υπογραφή κι εκεί θα σας πούνε τι θα κάνετε!"
"Πίσω μου σ' έχω σατανά, σήμερα!", σκέφτηκα από μέσα μου, αλλά σ' αυτόν είπα:
"Σας ευχαριστώ γιατρέ μου! Με υποχρεώσατε! Ακούστε κι εμένα τώρα. Δίκιο είχατε. Δεν θα ξανάρθω σε σας! Τώρα ξέρω κι εγώ, πως δεν σας θέλω για προσωπικό μου γιατρό! Τόση ώρα θα μπορούσατε να ενδιαφερθείτε περισσότερο για την υγεία μου και όχι να ξεσπάσετε πάνω μου, όλα σας τα απωθημένα. Μη ξεχνάτε πως το κυριότερο είναι ο γιατρός να εμπνέει τον ασθενή και να τον κάνει να νιώθει ασφαλής κοντά του κι εσείς δεν με εμπνεύσατε καθόλου!"
(Άμα πια! Μ' έβγαλε απ' τα ρούχα μου!)
«Στο καλό!» μου είπε νευριασμένος εκείνος, αν και θα προτιμούσε να πει :
«Στον αγύριστο!»
Το σίγουρο είναι πως κι ο τελευταίος γιατρός στην γη να είναι, δεν θα ξαναπάω σ’ αυτόν τον γιατρό, ακόμα κι αν πεθαίνω!
Έφυγα με ταχυπαλμία κι εγώ δεν ξέρω πόσο!
Έχουν περάσει τόσες ώρες κι ακόμα δεν έχω συνέλθει.
Μου θύμησε τ’ ανέκδοτο εκείνο που ένας βρισκόταν στην ερημιά,
έπαθε λάστιχο το αυτοκίνητό του,
χρειάστηκε βοήθεια,
είδε ένα σπίτι με φως,
δίσταζε να ζητήσει βοήθεια,
σκεφτόταν ώρες πολλές τι θα του ο άλλος αν του χτυπήσει την πόρτα,
κι αν του ανοίξει,
κι αν εκείνος θυμώσει που τον ξύπνησε μέσα στην νύχτα,
κι αν,
κι αν,
μέχρι που νευρίασε και ο ίδιος με αυτά που σκεφτότανε
και μόλις του άνοιξε ο άλλος πραγματικά την πόρτα,
γιατί εκείνος ήδη είχε χτυπήσει το κουδούνι,
εκείνος νευριασμένος ήδη,
απ' αυτά που σκεφτόταν,
αντί να του ζητήσει βοήθεια,
παρόλο που ήταν ένας ευγενέστατος κύριος,
του είπε:
"Αι στο διάολο!!!»
Κάτι τέτοιο έπαθε και ο γιατρός με μένα, σήμερα.

Δεν περίμενα ότι θα σας τα έλεγα όλα αυτά!
Ξεκίνησα μόνο να γράψω ότι το ΙΚΑ μας δεν φταίει σε τίποτα!
Η νοοτροπία γιατρών και ασθενών έχει κάνει τόσο δύσκολα τα πράγματα.
Όλοι μας φταίμε.
Πάντως εγώ σήμερα έπεσα απ' τα σύννεφα!
Με ρίσκο υγείας περίμενα να ‘ρθει αυτό το περιβόητο ραντεβού και είμαι ακόμα στην αρχή. Έπεσα σε έναν κουρασμένο και θυμωμένο γιατρό.
Οι επόμενοι δεν ξέρω τι θα είναι.
Μακάρι να είναι αχρείαστοι κι αυτοί και το ΙΚΑ, μα επειδή το γήρας δεν έρχεται μόνο του, καλά είναι να έχουμε όλη μας και λίγη ανθρωπιά.
Δεν φταίει ο ασθενής που δεν του φτάνουν τα λεφτά να πάει σε εξωτερικούς γιατρούς, ώστε να μην ενοχλεί τους γιατρούς του ΙΚΑ και γίνονται «γραφιάδες».
Δεν φταίνε όλοι οι γιατροί του ΙΚΑ και δεν αποσκοπεύουν όλοι στο να σε κάνουν πελάτη στο ιδιωτικό τους γραφείο.
Δεν θεωρούν όλοι οι γιατροί του ΙΚΑ, ότι επειδή σου γράφουν μια συνταγή για φάρμακα ή ένα παραπεμπτικό για μια εξέταση, είναι και «γραφιάδες»!

Τέλος πάντων! Ας ξεφύγω απ’ το θέμα!
Περαστικά μας!

Ο άνθρωπος ήθελε να αρχίσουμε πάλι απ’ το μηδέν.
Σα να μην πήγα ποτέ στο Νοσοκομείο, σα να μην έχω χαρτιά και ιστορικό, λες και δεν ξέρει ότι είναι χάσιμο χρόνου, ήδη!
Μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι αυτός κρατά στα χέρια του το άγνωστο ακόμη κουβάρι της υγείας μου!
Τι να πω! Άβυσσος και οι ψυχές των γιατρών!
Όλοι μας έχουμε ανάγκη από τους γιατρούς.
Ακόμα και οι ίδιοι οι γιατροί.


Δημοσιεύοντας αυτά τα λόγια, δεν έχω σκοπό να καταγγείλω άτομο και όνομα.
Να ξεθυμάνω μόνο ήθελα. Γι’ αυτό κι εδώ δεν χρειάζονται σχόλια.

Σχετικό με το θέμα...