Το κυκλάμινο πάει στα βουνά...
Η Κατερίνα ξέρει που θα βρει φίλους και γνωστούς, όπως ξέρετε κι εσείς που θα βρείτε εκείνη. Βουνό με βουνό δεν σμίγει!
Σας ευχαριστώ όλους σας! ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

2006-2009



Αναδρομή στο παρελθόν

3, 1003 κύκλοι κλείνουν...

4; Θα δείξει!

Υγ. Οι φωτογραφίες είναι επιλεγμένες απ' τα 80 περίπου blog του κυκλάμινου βουνού.
Δείτε ΠΥΞΙΔΑ





(Πρώτη ανάρτηση 9/5/2009)

Ναι, εγώ αυτή είμαι. Εσύ ποια είσαι;

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

Η Στέλλα η Σμυρνιά, τι απέγινε;



Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο.
Η Λένα μου, πέρα απ' τις ευχές της για την γιορτή της μητέρας, μου είπε πως συνάντησε την Στέλλα την Σμυρνιά, πριν λίγες ώρες και συγκινήθηκε πολύ...
Κι εγώ.
"Πουλούσε βότανα... στο Μοναστηράκι".
Η Λένα μου πήρε λεβάντα, κι εκείνη κλαίγοντας, της είπε την ιστορία της και την φτώχεια της...
Της τραγούδησε, τις έδειξε φωτογραφίες της δόξας της, τις έδωσε ευχές...
Πόσο πολύ ντρέπομαι... που δεν μπορώ να βοηθήσω εγώ, έστω σαν κυκλάμινο!
Πόσο πολύ λυπάμαι για τα χάλια μας...
"Ν' αναρωτιέσαι αν κανείς, να ζήσει ή να μη ζήσει..."
"Γιορτή της μητέρας..." λέει κι εκείνη τραγούδησε την ΜΑΝΑ και κάποτε την είχαν κάνει εξώφυλλα...
"Πουλάει βότανα και κανένας δεν παίρνει...μαμά!"
Της Ανθρωπιάς έχεις, Στέλλα μου;
"Φορτωμένη...Μια γριούλα... μανούλα μου..."
....
Παύση.
Έργα.
Πόσο ακόμα;
(Πρώτη 12:06)

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Ευχαριστώ δημόσια την Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς!




Ευχαριστώ δημόσια την
Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζαγοράς,
για την μεγάλη τιμή να με συμπεριελάβει στους Ζαγοριανούς συγγραφείς!
Μεγάλη η Τιμή...
και η συγκίνηση...
για την συγκυρία...
Η γιορτή της μητέρας, αύριο!

Σταματίου - Παπαθεοδώρου Κατερίνα

Η Κατερίνα Σταματίου ή Δεσπότη, Παπαθεοδώρου, γεννήθηκε στη Ζαγορά τον Αύγουστο του 1960.
Τελειώνοντας το Λύκειο πήγε στον Βόλο. Εκεί βρήκε δουλειά, παντρεύτηκε και ζεί ως σήμερα.
Έγραφε από παιδί σε μορφή ημερολογίου. Το κρατούσε όμως μυστικό, γιατί το θεωρούσε ελάττωμα.
Η Φυγή της αγαπημένης της μητέρας τον Δεκέμβριο του 1991 την πρόδωσε και έτσι εκδόθηκε με δικά της έξοδα, εφόσον οι εκδοτικοί οίκοι την απέρριψαν, το πρώτο βιβλίο "Γράμμα στη μάννα με 2Ν" τον Οκτώβρη του 1998.

Μετά ακολούθησαν:

  • Η δεύτερη έκδοση με υπότιτλο "Η Αλήθεια πονά"
  • Η αληθινή παιδική ιστορία "Ιστορία που την έγραψαν παιδιά"
  • Το λεύκωμα στιγμών "Στιγμές ζωής - Στιγμές ψυχής"
  • Η τρίτη έκδοση "Γράμμα στη μάννα ... με δύο ν", με έξοδα των εκδόσεων ΚΑΛΥΔΩΝ, του Λευτέρη Καπώνη, αλλά κι εκεί ατύχησε, γιατί ο εκδοτικός οίκος έκλεισε.

Η Κατερίνα είναι της άποψης πως τα βιβλία πρέπει να χαρίζονται και αν και γράφει πολύ, εκδίδει όταν έχει κάτι να πει και θέλει να "μείνει".
Όνειρό της είναι να γυρίσει στο αγαπημένο της χωριό, να χορτάσει πατρίδα και φύση και να γράφει, "για να γράφει" και όχι μόνο από ανάγκη.




Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Τι "τραγούδι" να σας πω;







Μεγάλωσα πολύ, ώσπου να καταλάβω, ότι στη ζωή δεν γίνεται τίποτα τυχαία.
Την κυρία Ελένη Γούλα, την νηπιαγωγό, την γνώρισα το 1998-89, όταν η Λένα μου πήγαινε νήπια. Ήταν μια πολύ γλυκιά και χαμογελαστή κοπέλα. Μετά χαθήκαμε. Άλλαξα εγώ γειτονιά, εκείνη μετατέθηκε, παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια.
Την ξανασυνάντησα τελευταίως, μέσω μια κοινής μας φίλης. Έμαθε για το βιβλίο μου «Γράμμα στη μάννα… με δύο ν», διάβασε αποσπάσματα απ’ το βιβλίο της κοινής μας φίλης και "συγκινήθηκε πολύ", όπως μου είπε πριν λίγες μέρες που ξανασυναντηθήκαμε πάλι τυχαία. Μου είπε ότι θα ήθελε να πάω μια μέρα στο σχολείο της, «σαν συγγραφέας» να μιλήσω με τα παιδάκια και να τους πω κάποια πράγματα με αφορμή την γιορτή της μητέρας.
Με συγκίνησε πολύ ο λόγος της…
Της είπα πως είναι «βαρύ» το θέμα και δεν κάνει για τα παιδάκια.
Τότε σκέφτηκα αλλιώς.
«Θα έρθω μια μέρα, όχι σαν συγγραφέας, αλλά να παίξω με τα παιδάκια και να τους χαρίσω δωράκια, στη μνήμη της πεθεράς μου που κλείνει ένα χρόνο απουσίας".
«Όχι!» επέμενε εκείνη! «Σαν συγγραφέας θα έρθεις, γιατί είσαι! Τα παιδιά είναι χορτασμένα από δωράκια. Να τους μιλήσεις θέλω. Αυτό θα τους μείνει!»
Τι να έκανα;Ποιος δεν θα πήγαινε;
Σαν συγγραφέας δεν ντύθηκα, γατάκι όμως μαζί τους, ντύθηκα. Πήρα τα σέα μου, τα μέα μου και πήγα. Το τρακ μου ήταν μέχρι να πέσουν όλα στην αγκαλιά μου και ν’ αρχίσουν να ψάχνουν τις σακούλες μου.Μετά γίναμε "φίλοι"!
Στην αρχή ήταν 30 παιδάκια. Το 3ο Νηπιαγωγείο Νέας Ιωνίας έχει δύο τμήματα. Το ολοήμερο και το κλασσικό. Τα παιδάκια είναι ηλικίας 4-5 ετών. Προνηπιάκια και νηπιάκια. Σχεδόν μισά – μισά, αγοράκια και κοριτσάκια. Πάλι σχεδόν μισά – μισά, Ελληνάκια και Αλβανάκια.
Τι να γράψω; Τι να περιγράψω;
Ήταν μια μέρα αλλιώτικη και αξέχαστη για μένα! Νομίζω και για τα παιδάκια! Μεγάλωσαν τα δικά μου και είχα ξεχάσει τελείως αυτή την ηλικία. Με γοήτευσαν με την εξυπνάδα τους, τα λόγια τους, την ζωηράδα τους, την ομορφιά τους, το λέγειν τους, τις γνώσεις τους, τις ερωτήσεις τους και τις απαντήσεις τους. Χάζεψα να τα κοιτάζω και να τα φωτογραφίζω.
Να είναι καλά όλα τα παιδάκια του κόσμου, γερά και ευτυχισμένα! Να τα δουν οι γονείς τους όπως επιθυμούν κι αυτοί κι εκείνα!
Θα μπορούσα να φύγω νωρίτερα από κει, αλλά δεν με βαστούσε η καρδιά.
Τέτοιες στιγμές δεν ξαναγυρίζουν…
Ήταν μια αξέχαστη και ανεπανάληπτη μέρα για μένα!
Πέρα απ' την συγκίνηση, την τιμή,τον δικό μου λόγο της επίσκεψης..., τα φιλιά και τις αγκαλίτσες των παιδιών, κ.λ.π.

...Αλλά, θα την πω και την αλήθεια μου:
Όταν το πρόγραμμα της δασκάλας τελείωσε, καθώς και τα δικά μου «παραμυθάκια», αληθινά και ψεύτικα,εκεί στο ελεύθερο παιχνίδι και στην χαλάρωση,φοβήθηκα!
Ναι,μα την αλήθεια, φοβήθηκα! Είδα την ζωντάνια αυτών των παιδιών και το πόσο εύκολα μπορούσαν να πέσουν, να χτυπήσουν και τρελάθηκα! Έμεινα περισσότερο για να βοηθήσω την δασκάλα να τα προσέχουμε μαζί!Δεν της το είπα, βέβαια, αλλά αυτά τα παιδάκια, παρόλο που ήταν 8 ώρες στο σχολείο, είχαν τόση ενέργεια πάνω τους!!!...
Θηριάκια στο κλουβί!
Θαύμασα την καθημερινή υπομονή της με τόσα παιδιά ζωηρά στο κεφάλι της και κυρίως την ευθύνη της! Μία δασκάλα για τόσα παιδιά; Θεέ μου!
Αν δεν δουλέψεις ένα επάγγελμα, δεν μπορείς να ξέρεις!
Α, πα,πα! Κι ήθελα να γίνω και νηπιαγωγός! (Στα νιάτα μου, ντε!)
Τέσσερις ώρες έμεινα εκεί, για δυο μέρες έπαιρνα παυσίπονα, γιατί πονούσε το κεφάλι μου!
Αυτά εν ολίγοις. Περισσότερα στα βιντεάκια, ίσως και στα σχόλια, άλλη στιγμή.

Υγ. Το πιο δυνατό τυχαίο ήταν, όταν είδα την φωτογραφία της Λένας μου! Η Ελένη μαζί με κάποιες άλλες φωτογραφίες, τις κουβαλάει μαζί της κάθε χρόνο σε όποιο σχολείο πάει! Δεν την θυμότανε ακριβώς ποια είναι, παρά μόνο ότι ήταν τα πρώτα της παιδιά...
Τα λέμε! Πήγε 4:31!

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Tv ...θέματα

Η Υγεία της Έφης Θώδη
Στεναχωρέθηκα πολύ όταν το έμαθα. Φταίνε πολλά. Ο Μάκης στην Ζούγκλα απόψε έχει το θέμα.
Ένοχοι είμαστε όλοι μας.





Η ψυχολόγος και φίλη μας Εύα Στάμου, τα λέει καθαρά, εδώ!

Ανταγωνισμός
Το μεσημέρι η Τατιάνα Στεφανίδου στο "Αξίζει να το δεις", είχε καλεσμένη την παλιά αγαπημένη της φίλη, Χριστίνα Λαμπίρη.
Είδα την εκπομπή...
Συμπέρασμά μου: Εφόσον νίκησε ο ανταγωνισμός επτά ολόκληρα χρόνια, δεν ήταν "φιλία".




Υγ. Τα σημειώνω εδώ προς ενημέρωση και προς ανάπτυξη των θεμάτων, κάποια στιγμή...

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

5 Μαίου Του Αγίου Εφραιμίου

Σήμερα 5 Μαίου είναι η γιορτή του Αγίου Εφραιμίου.
Βοήθειά μας! Μεγάλη η Χάρη Του!



























Τα δώρα μου για την Άλλη μάνα, την Ελένη

Ιστορία που την έγραψαν παιδιά
Κατερίνα Σταματίου - Παπαθεοδώρου
ΟΜΒΡΟΣ








Αρχίζω να χρωματίζω
Νο1,2,3,4
ΑΓΚΥΡΑ


Ζωγραφίζω 1,2
Παπαδόπουλος



5 Μαίου
Ένα χρόνο μετά...
"Αιωνία σου η μνήμη, μαμά Ελένη!"
Εγώ έχω τα δικά μου έθιμα...
Μη με παρεξηγείς!