Καλέ μου φίλε, σε πιστεύω!

Πέτρος Κυπριωτέλης, Δημοσθένης Κούρτοβικ, Ταχυδρόμος

Ιανουάριος 2009

Από δω ξεκίνησε ο παπάς και η καμπάνα της χαράς
(Για όσους δεν έχουν καταλάβει)
Αν ήμουνα πρόεδρος σε ένα μικρό, μικρό χωριουδάκι με λίγους κατοίκους, που θα αγαπιόμασταν όλοι μεταξύ μας, που δεν θα είχαμε κόμματα, συμφέροντα και όλα τα άλλα κακά, θα έλεγα στον παπά να χτυπά την καμπάνα για κάθε χαρά που έρχεται καθημερινά στους ανθρώπους του χωριού μας.
..........
Θα ήταν ένα χωριό που όλη μέρα θα αντιλαλούσε ο γλυκός χαρούμενος ήχος της καμπάνας.
Αν είχα ένα μικρό χωριό….
Κι αν ήμουνα πρόεδρος…
(Απόσπασμα απ' το βιβλίο του Πατέρα, που δεν έχω καταλήξει ακόμα στον τίτλο, δεν ξέρω που, δεν ξέρω πως, δεν ξέρω πότε, πάντως, ΘΑ εκδοθεί! Μπορεί πριν, μπορεί και μετά από μένα. Πάντως, "ΘΑ"! Είναι τάμα! )