Ο/Η Αστοριανή είπε...Αγαπημένο Κυκλάμινο,
("ελεύθερο" και μη...)
Σ' εκείνη σου την φωτογραφία που έχεις τα κυκλάμινα στο δρόμο πεταμένα, χθες βράδυ σούγραψα δυο φιγούρες ποιητικές... μόνο, αν θέλεις, βάλε και την φωτογραφία, να... δέσει οπτικά...(απαίτηση, ε!)
ΚΥΚΛΆΜΙΝΑ ΣΤΗΝ ΆΣΦΑΛΤΟ
(από φωτογραφία της Κατερίνας)
Στα τρυφερά τους πέταλα
τ' αμέθυστου το χρώμα,
έτοιμα ν' ανασηκωθούν
στο φύσημα τ' αγέρα...
Άραγε, ποιος τα πέταξε
καταμεσίς του δρόμου,
κάτω από ποιας καρδιάς οργή
ή, ποιας ψυχής τον πόνο;
Μοιάζει νάναι τα χείλη τους
στην άσφαλτο ανοιγμένα,
άκαρδης, ασυνείδητης
στιγμής χειρονομία!!!
Άραγε, τί ζητούν να πουν;
μα πώς να τα ρωτήσω;
...το χέρι που τα μάζεψε
πέταξε την Αγάπη;
Ερώτημα αναπάντητο...
κι η άσφαλτος δακρύζει...
Με την αγάπη μου,
Υιώτα Στρατή,
"Αστοριανή"
Νέα Υόρκη
*****
Ήταν φωτογραφία και έγινε ποίημα.
Ήταν σχόλιο και έγινε ανάρτηση.
Έτσι απλά.
Περισσότερες φωτογραφίες στο Αυγουστιάτικο κυκλάμινο.
