Το κυκλάμινο πάει στα βουνά...
Η Κατερίνα ξέρει που θα βρει φίλους και γνωστούς, όπως ξέρετε κι εσείς που θα βρείτε εκείνη. Βουνό με βουνό δεν σμίγει!
Σας ευχαριστώ όλους σας! ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ! ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

Το θηλυκό είναι το μαλακό!

Το θηλυκό… είναι το μαλακό!

Ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω απ’ την ταραχή της χθεσινής μέρας.
Όχι, δεν κόλλησα σε εκείνο το μετανιωμένο αγόρι που μου έκλεψε τις τσόντες.
Κόλλησα σε έναν άλλον κλέφτη που μου γύρισε τον κόσμο ανάποδα.
Εκείνον αν τον βρω, θα τον κάνω μαύρο στο ξύλο. Μα, την αλήθεια!

Να τα πάρω απ’ την αρχή, όμως.
Ο γιόκας μου, το φανταράκι μου, μου έφερε το Σάββατο τα σήματά του και τα αυτοκόλλητα χρατς χρουτς να τα ράψω στις στολές του. Την Κυριακή χρειαζόταν την μία στολή, οπωσδήποτε.
Δουλεύοντας ξενύχτι, μεταξύ πώλησης τσιγάρων κ.λ.π, έραβα σαν μάνα του σαράντα για τον φαντάρο μου!
Γέλαγαν οι πελάτες, συγκινημένη εγώ… και κατατρυπημένη συνάμα, γιατί αυτά είναι για μηχανή ή τουλάχιστον με δαχτυλήθρα. Έκανα και την γκάφα βάζοντας κόλλα (για να μην σακουλιάζει στο ταμπελάκι με το όνομά του) απ’ την καλή και όχι απ’ την ανάποδη και δώς του μετά πανικός για να βγάλω την κόλλα. Έτριβα με το οινόπνευμα, πού να βγουν οι κόλλες; Μόνο που δεν έκλαιγα! Να έρχονται πελάτες κι εγώ να είμαι κολλημένη, με εισαγωγικά και χωρίς!
Να μην τα πολυλογώ, κατάφερα και το καθάρισα. Δεν πρόλαβα όμως να τα ράψω όλα, μ’ αυτό το χασομέρι. Άσε που έπιασε ένας αέρας και όλες οι Θεσσαλίες βρέθηκαν στην Ιάσωνος! Φρίκη σας λέω. Να γελάς και να κλαις μαζί.

Τελικά, ξημέρωσε ο Θεός την μέρα και σαν καλή μαμά, παρέδωσα στον γιόκα μου τις δυο του στολές.
Κυριακή απόγευμα προσπάθησα να ράψω και την άλλη, αδύνατον! Δεν μπορούσα να βάλω βελονιά. Τα δάχτυλά μου ήταν καταπληγωμένα, κοκκινισμένα και παπουδιασμένα ακόμα απ’ το πολύ οινόπνευμα.
Με είδε που υπέφερα ο γιος μου και μου είπε να τα πάω σ’ ένα ράφτη.
Και δεν το’ λεγες ρε αγόρι μου, νωρίτερα!
Κι εγώ πάλι, δεν το σκέφτηκα! Τόσα και τόσα στο μυαλό μου. Τι να σου κάνει; Ήταν όμως και Σαββατοκύριακο. Πού να τον βρεις τον ράφτη;

Δευτέρα μεσημέρι δίνω στον άντρα μου την σακούλα με τα στρατιωτικά, να τα πάει σ’ ένα γνωστό του ράφτη.
Ήσυχη εγώ!
Χθες βράδυ, μετά το σχόλασμα, μαθαίνω απ’ τον άντρα μου ότι στην προπόνηση που είχε πάει, του άνοιξαν το αυτοκίνητο και δεν ξέρει τι του κλέψανε, πάντως, έλλειπε η τσάντα με τα στρατιωτικά!

Τρελάθηκα! Μόνο που δεν του χίμηξα. Ένιωσα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου. Μαλώσαμε, αν και δεν έφταιγε ο καημένος!
Νόμιζα πως δεν υπάρχει λύση. Πως το παιδί θα έπρεπε να βγει στην αναφορά κι ότι θα τιμωρηθεί με αφορμή εμάς! Αυτό ήταν κάτι που δεν το άντεχα!

Να μην τα πολυλογώ, σήμερα έτρεχα για να αγοράσουμε και να αντικαταστήσουμε την ζημιά.
Βρήκα ένα μαγαζάκι κι αγόρασα τα σήματα. Ήταν μια συμπαθέστατη κυρία και της είπα την ιστορία μου. Είδε ότι είμαι «πρωτάρα», ότι έχω να μάθω πολλά ακόμα και μου είπε ότι είμαι «ψαρωμένη μάνα» κι ελπίζει να μην είναι και ο γιος!
Γελάσαμε. Εγώ φυσικά ήμουν όλο απορίες για τα θηλυκά και τα αρσενικά χρατς χρουτς που κολλάνε τα σήματα.
Έφυγα και ξαναγύρισα πάλι.
«Πέστε μου, σας παρακαλώ! " την ρώτησα. "Το όνομα που παρήγγειλα, πάνω σε τι θα είναι κολλημένο; Στο χρατς ή στο χρουτς; (Ψέματα. Στο αρσενικό ή στο θηλυκό ρώτησα)
«Στο αρσενικό», μου είπε αυτή.
«Και ποιο είναι αυτό, για να ξέρω εγώ να ράψω το αντίθετο; Μου το δείχνετε;»
Ευγενέστατη και υπομονετική η κυρία, μου το έδειξε.
Το έπιασα με το χέρι, για να θυμάμαι καλά την αφή του.

«Το θηλυκό… είναι το μαλακό!» μου είπε η γυναίκα με υπονοούμενο.
Μ’ άρεσε! Το έμαθα τώρα. Το θηλυκό είναι το μαλακό! Αν κι εγώ χθες, αποδείχτηκα πολύ σκληρή για τον άντρα μου.
Δεν ήξερα όμως, ότι υπάρχει λύση. Αν ήξερα, δεν θα μ’ έπιανε πανικός.
Σου ζητάω δημόσια συγγνώμη, άντρα μου!
Άλλη φορά, όταν δεν ξέρω, θα ρωτάω!

Α, ρε κλέφτη και να ήξερα ποιος είσαι!