Απ' τα παρασκήνια

Είναι απ’ τις λίγες φορές που το κάνω αυτό.

Μάλλον θα έπρεπε να το καθιερώσω. Οι καλύτερες συζητήσεις γίνονται στα παρασκήνια, π.χ. μέιλ. Είναι πιο αυθόρμητα κι αληθινά εκεί.
Σήμερα ένας Δημήτρης με το μέιλ του, μ’ έκανε έτσι στα χαλαρά, να γράψω τ’ απωθημένα μου.

Θα’ θελα αυτό το μειλ να μείνει εδώ, στον αέρα!


****
Παρακολουθώ καμιά φορά το μπλογκ σας και έχω καταλάβει ότι αγαπάτε πολύ τον τόπο καταγωγής σας και επειδή προς το τέλος του μηνός θα επισκεφθώ το Πήλιο, θα ήθελα αν έχετε χρόνο και δεν σας βάζω σε φασαρία, να μου πείτε επιγραμματικά μέρη ή οτιδήποτε αξιόλογο που θα έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφθώ.
Το καταλαβαίνω ότι δεν έχετε το μπλοκ για να ενημερώνεται τουρίστες, αλλά επειδή μου αρέσει η γνώμη σας για διάφορα, θα ήθελα να το επισκεφθώ έχοντας και τις δικές σας επισημάνσεις, αλλά και να μην απαντήσετε πάλι δεν σας παρεξηγώ.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο για σας και την οικογένειά σας και
σας ευχαριστώ για το χρόνο που μου διαθέσατε.

******
Ευγενέστατε Δημήτρη, και μόνο που θα έρθεις Πήλιο, αρκεί!
Θα χορτάσει το μάτι σου από φυσικές ομορφιές κι όπου κάθεται η ψυχή σου, θα μείνεις περισσότερο.
Είναι αλήθεια ότι λατρεύω την πατρίδα μου που είναι η Ζαγορά, γι' αυτήν ξέρω περισσότερα, για κει μπορώ να σε καθοδηγήσω. Μην νομίζεις ότι επειδή είμαι από το Πήλιο, είχα και τις ευκαιρίες της ζωής μου να το δω και να το ξεψαχνίσω...
Έχω δει πολύ λιγότερα απ' ότι φαντάζεσαι. Συνήθως, κυνηγημένα παγώνω τις φυσικές ομορφιές σε φωτογραφίες, γιατί δεν υπάρχει χρόνος, ούτε και διάθεση απ' τους άλλους για εκδρομές ή επισκέψεις σε μουσεία κ.λ.π.
Γι' αυτό, θα σε ξεναγήσω με τον τρόπο μου!

Αν ερχόταν μια φίλη μου με αυτοκίνητο Σαββατοκύριακο και είχα χρόνο, θα πήγαινα μαζί της, έτσι:
Φεύγοντας από Βόλο, θα σταματούσαμε στην Μακρυνίτσα, στο μπαλκόνι του Πηλίου, για καφέ και γλυκό.
Θα σταματούσαμε Πορταριά να της χαρίσω γλυκά και σουβενίρ και θα ανέβαινα πάνω σ' εκείνη την υπέροχη πλατεία, που αν και 48 χρονών, περνάω χρόνια από κει, ποτέ δεν ανέβηκα να την φωτογραφήσω!
Μετά, Χάνια για φασολάδα και σπετζοφάι και οπωσδήποτε ανάβαση στις Αγριόλευκες! Ότι εποχή κι αν ήταν! Αν ήταν με χιόνι, ακόμα καλύτερα! θα κάναμε και σκι, κι ας τρώγαμε και τούμπες!
Μετά, πατημένοι για Ζαγορά! Θα την πήγαινα σε όλες τις πλατείες, σε όλα τα καλντερίμια και θα της μίλαγα για τις αναμνήσεις μου. Θα την πήγαινα, οπωσδήποτε στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Ζαγοράς και στο Σχολείο του Ρήγα Φεραίου του Βελεστινλή. Παρόλο που είναι κλειστό, θα απαιτούσα τα κλειδιά κι ας γκρεμοτσακιζόμασταν στα σάπια σανίδια! Μετά, θ' ανάβαμε ένα κερί στον Αϊ- Γιάννη (αφού έπαιρνα κι από κει τα κλειδιά) και οπωσδήποτε κι ένα κερί στη μάννα! Εκεί κοντά, είναι...
Μετά, θα την πήγαινα στο Πουρί, να δει πραγματική άγρια ομορφιά! Θα την πήγαινα στην πλατεία, να θαυμάσει τον γεροπλάτανο Παντελή και μετά θα την πήγαινα στο εργαστήριο ΡΟΡΟΤΕΧ. Θα της έπαιρνα πάλι ένα δωράκι, κι από κει, βουρ για Ελίτσα και Ανάληψη. Θ' ανάβαμε πάλι κεράκια στα ξωκλήσια και τα καντηλάκια, για να ηρεμήσουν οι ψυχές μας και μετά θα χαζεύαμε φύση και θα προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα στα πρόσωπα των βράχων.

Αν είχε τζιπ η φίλη μου, θα της έλεγα να πάμε Μιτζέλα, που δεν έχω πάει ποτέ και στον Οβρυό που έχω χρόνια να πάω και τρελάθηκα με την ομορφιά του! Αν είχε και βάρκα η φίλη μου, αν ξέραμε και υποβρύχιο κολύμπι, θα βουτούσαμε να δούμε τις υπόγειες θαλάσσιες σπηλιές, κι εκεί να δεις φωτογραφίες!
Αφήνοντας τα "αν", και χαρούμενες για ότι έχουμε και ότι φτάνουμε, θα πηγαίναμε μετά στο Χορευτό. Θα βγάζαμε κι οι δυο τα παπούτσια και θα περπατούσαμε όλη την αμμουδιά ξυπόλητες και που και που, θα την κυνηγούσα και μες τα κύματα να γίνει μούσκεμα! Θα την πήγαινα σ' ένα παλιό ξενοδοχείο που δούλευε η μάννα και θα της έλεγα πολλά για 'κείνη.
Από κει, θα φεύγαμε για Αϊ- Γιάννη, Παπά Νερό και στην Τσαγκαράδα, μεγάλη στάση! Πρώτα στην πλατεία, για καφέ στον γέρο πλάτανο, μετά στις ξωτικές αμμουδιές της Φακίστρας και του Μυλοπόταμου κι ας μας έβγαινε η γλώσσα στο περπάτημα!
Από κει, Κισσό! Κεράκι στην πολύ παλιά εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, εννοείται ότι σε όλα τα χωριά οι εκκλησίες θα είχαν την πρώτη θέση στην εκδρομή, για την αρχαιότητά τους, την αρχιτεκτονική τους και την ιστορία τους και μετά, Νταμούχαρη, βράδυ πια, για φαγητό! θα καθόμασταν εκεί στο λιμανάκι και θα τρώγαμε σαν πλούσιες, κι ας ήμασταν με τα βρώμικα ρούχα της εκδρομής!
Μετά, θα γυρίζαμε Ζαγορά και θα καθόμασταν στην αυλή μετρώντας τ' αστέρια, λέγοντας τα δικά μας, μυρίζοντας τις γαρδένιες και τα γιασεμιά και θαυμάζοντας τα υπέροχα λουλούδια μου, για να μεγαλώσουν κι άλλο! Γιατί αυτά, με θαυμασμό μεγαλώνουν! Το καλύτερο λίπασμα!
Δεν ξέρω αν θα προλαβαίναμε να κοιμηθούμε, πάντως οπωσδήποτε θα βλέπαμε μαζί την Ανατολή και θα την φωτογραφίζαμε! Θα λέγαμε "Καλημέρα" στην αγαπημένη μου λεύκα, θα χαιρετάγαμε το αγαπημένο μου σπιτάκι και θα φεύγαμε απ' τον κάτω δρόμο για το υπόλοιπο Πήλιο, αφού πρώτα θα γύριζα πίσω πολλές φορές στέλνοντας φιλιά στο σπίτι, μετά στην μάννα και παραπέρα απ' τα σύνορα, σε όλο μου το χωριό.

Από κει και πέρα, όλα θα ήταν καινούργια για μένα και όποιο χωριό συναντούσαμε στον δρόμο μας, πέρα απ' το ότι τραβούσε την προσοχή στο μάτι μου, θα ρώταγα τους κατοίκους, όπως ρωτάς κι εσύ εμένα, "Τι αξίζει να δούμε;" και θα το έβλεπα!
Ξέρω ότι στις Μηλιές έχει μουσείο, καθώς και το τραινάκι.
Ξέρω ότι στα Κανάλια υπάρχει το Μουσείο της Κάρλας, το έχω δει και είναι πολύ αξιόλογο.
Ξέρω κι άλλα, αλλά, τι νόημα έχει;
Αν δεν τα δεις μόνος σου κι από κοντά, αν δεν τα ζήσεις, αν δεν τ' αγγίξει το μάτι σου και η ψυχή σου, ότι και να σου πουν οι άλλοι, λίγο θα είναι!
Κάτι απ' τα λίγα, σου είπα κι εγώ, φίλε μου, κι εύχομαι να έρθεις με το καλό, να περάσεις υπέροχα και να είσαι σίγουρος πως φεύγοντας, θα έχεις πάρει μαζί σου την "ουσία"!
Με πέτυχες σε ρέντα κι ευχαριστώ για την ευκαιρία!
Να είσαι καλά!
Δεν ξέρω πόσο σε κάλυψα! Άλλωστε, ψάχνοντας στο γκουγκλ, θα βρεις τόσα για το Πήλιο! Εγώ απλά... έβγαλα τα απωθημένα μου!

Ευχαριστώ Δημήτρη, πράγματι για την ευκαιρία!

Εννοείται πως κάπως έτσι θα περάσουμε Αν κάποτε έρθουν κάποιες φίλες και φίλοι μου που χρόνια περιμένω...
Σπόντα για κείνους και κείνες ... και για "θα" που δεν φύτρωσαν, που λέει και η Φωτεινή!